Zodra ik wist dat ik een lessenserie moest gaan ontwerpen en deze ook moest geven ben ik langs gegaan bij mijn oude middelbare school SG Spieringshoek. Deze keuze was snel gemaakt omdat ik hier veel mensen ken en weet dat ze graag input van buitenaf willen. Voor het vak onderzoek en ontwerp zouden ze namelijk veel meer gebruik willen maken van experts. De combinatie van een les moeten geven en dat op deze school doen is dus best logisch.
In het begin werd ik als een soort extra docent overal in meegenomen en kon ik meedenken met beoordelingen. Daarnaast kon ik alvast wat contact leggen met de leerlingen tijdens de lessen.
Voor de klas gaan staan vond ik geen probleem. Ik ben wel gewend voor een grote groep te staan. Daarnaast had ik hulp van Edward Drost en Jos Lafeber. Edward was mijn mentor in 5 havo en van Jos heb ik zelf het vak O&O gekregen. Om deze 2 zeer ervaren docenten naast mij te hebben heeft mij enorm geholpen. Edward koos ervoor om zelf de les te starten en zodra hij de aandacht had mij het woord te geven. Bij Jos moest ik het allemaal zelf maar uitzoeken.
Ik gaf de lessen aan 2 klassen. Naast dat we, zoals eerder omschreven, in verschillende lokalen konden zitten, zat er ook een groot verschil in de klassen. De klas van Edward is wat kleiner en liever. Hier vond ik ook wat sneller mijn rol. De andere klas was juist een stuk drukker. Deze leerlingen gaven mij de indruk mij een beetje te willen testen. Omdat ik geen pabo ervaring heb is dit natuurlijk lastig onder controle te krijgen.
De eerste les ging best goed. Voor mij is dit natuurlijk makkelijk te zeggen. Ik was namelijk best trots op wat ik had bereikt. Maar ook uit de feedback van de docenten en de stagiair kwam naar voren dat ik het goed had gedaan. Ik heb gebruik gemaakt van mijn Powerpoint als spiekbriefje en creëerde enthousiasme onder de leerlingen. Ik heb het grootste gedeelte van de tijd staan genieten. Het is echt heel leuk om je vak aan leerlingen over te brengen.
Les 2 en 3 vond ik iets lastiger. Het praten voor een groep is het probleem niet. Ik vind het lastig om aandacht te krijgen. Zodra de leerlingen luisteren is het niet moeilijk om mijn verhaal te doen maar ik merk dat dit niet lukt zodra ze niet opletten of mij glazig aanstaren. Mijn inzet om de leerlingen dan wat uit te leggen neemt dan af.
De laatste les ging een stuk beter. Ik heb een gesprek gehad met zowel Edward als Jos en beide hebben mij tijdens deze les geholpen de aandacht te krijgen. Ik vind dit een stuk fijner werken.
De leerlingen hebben gedurende de lessenreeks verschillende producten getekend. De laatste was een lego steentje. De ervaren leerlingen konden dan meerdere combinaties in de steentjes maken. Sommige hadden zelfs al hele huizen getekend. De minder ervaren leerlingen hebben net hun blokje afgekregen. In de laatste les hebben we alle modellen geëxporteerd naar een printbestand en deze aangezet op de 3d-printer. Ik kon zelf helaas niet aanwezig zijn tijdens de les dat de printer klaar was maar ik kreeg van de docenten te horen dat helaas niet alle steentjes op elkaar paste. Dit is super logisch omdat we geen rekening hebben gehouden met passingen en de manier hoe legostenen op elkaar aansluiten.
Toch kregen de leerlingen de positieve afsluiting die ik ze graag wilde geven. Iedere leerling is naar huis gegaan met een zelf getekend legosteentje. Sommige met een aantal fouten en andere met het perfecte steentje en zelfs een naam erin.
Om de leerlingen enthousiast te maken voor een technische opleiding en misschien zelfs voor Industrieel Product Ontwerp specifiek heb ik afgesloten met wat voorbeelden uit mijn opleiding. In het eerste jaar van IPO krijg je een opdracht om in SollidWorks (een stuk lastiger dan SketchUp) een legosetje ter waarde van 20eu na te tekenen. Ieder steentje moet dan precies en met lossing, passing en details nagetekend worden. Ik had wat afbeeldingen van dit project op het bord gezet tijdens de laatste les. Door de vragen die ik hiermee kreeg heb ik ook nog wat leerlingen wegwijs kunnen maken in de wereld na de havo.
